ارگ وانشان

 

با تشکر از سرکار خانمپریسا نیکنامیو مسئولین محترم سایتآخاله، که  تصاویر

زیبای ارگوانشان رادر سایت وزین خود  به نمایش گذاشتند

 

ارگ جدید وانشان







































ارگ قدیم وانشان

- حاج شیخ قدرت الله مشایخی

 

بیو گرافی حاج شیخ قدرت الله مشایخی (اعلی الله المقامه)

محل تولد : گلپایگان (وانشان)

تابعیت : ایران

تاریخ تولد : ۰۱/۰۱/۱۳۱۹

زندگینامه علمی :

حاج شیخ قدرت الله مشایخی در سال 1342 بعد از تحصیلات ابتدایی وارد مدرسه علمیه خوانسار شدند و

کتاب جامع المقدمات را نزد مرحوم آیت الله حاج آقا حسن علوی فرا گرفتند و در سال 1344 وارد حوزه

علمیه اراک و سیوطی و حاشیه را نزد آقای رفیعی در مدرسه آقا ضیاء الدین گذرانده و در سال 1345 وارد

حوزه علمیه قم و کتاب مغنی را نزد حاج سید حسن درچه ای و آقای فشارکی و معالم الاصول را نزد آقای

اشکوری و مطول را نزد آقای دوزدوزانی و شرح لمعه را نزد آقای ستوده و سید ابوالفضل موسوی و قوانین

را نزد آقای اعتمادی مکاسب را نزد آیت الله سلطانی و آیت الله فاضل لنکرانی و رسائل را نزد آیت الله

سبحانی گذرانده و کفایه را نیز نزد آیت الله سلطانی و آیت الله مشکینی . سپس درس خارج حوزه را مدتی

در خدمت مرحوم آیت الله داماد و آیت الله حاج آقا مرتضی حائری گذرانده و مدتی نیز درس اصول آیت الله

حاج شیخ هاشم آملی و آیت الله حاج میرزا جواد تبریزی و خارج فقه را سال های متمادی نزد حضرت آیت

الله العظمی گلپایگانی فرا گرفتند . در درس فلسفه مدت 8 سال خدمت آقای حسن زاده آملی اسفار

شرکت نموده اند.

مدت کوتاهی در یک تابستان مسائل مستحدثه را نزد حضرت امام خمینی رحمه الله علیه آموخت . در خلال

این سنوات همیشه در ماه های تبلیغ محرم و صفر و رمضان را مشغول منبر و تبلیغ در شهرهای مختلف

کشور و در حدود چند سالی اداره کلاسهای فن خطابه دفتر تبلیغات اسلامی را به عهده دار بودند . بعد از

پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و بازگشایی دانشگاه ها از سال 1362 بنا به دعوت شورای انقلاب

فرهنگی وارد دانشگاه الزهراء شده چند سالی را به تدریس دروس معارف اسلامی مشغول بودند و بنا به

تقاضای دانشگاه از سال 1370 از طریق شرکت درخبرگان بی مدرک جزء هیئت علمی دانشگاه الزهراء ،

دانشکده الهیات در گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی پذیرفته شدند و اکنون هم جزء هیئت علمی این

دانشکده در دانشگاه الزهراء می باشند و تقریبا اوقات درسی نیمی ازهفته را در آنجا و نیمی ازهفته را نیز

در حوزه علمیه قم اشتغال دارند . در دوران تحصیل درحوزه گذشته از اداره کردن کلاس های فن خطابه

درس های اعتقادی مدرسه حقانی و همچنین درس لمعه و عروه الوثقی را در مدرسه آیت الله گلپایگانی

تدریس داشته و در مدرسه فاطمیه درس هائی ازنهج البلاغه را تدریس می کردند که جزوه های آن را هر

هفته بین طلاب تقسیم می کردند و در این بحث ها نامه امام به مالک اشتر و وصیتنامه آن حضرت به امام

حسن مجتبی علیه السلام مورد بحث و تدریس قرار می گرفت . در حال حاضر در دانشگاه قواعد فقه ،

احادیث فقهی ، مبادی فقه ، مبادی اصول و فقه تطبیقی که عبارت از فقه مذاهب خمسه می باشد را

تدریس می کند و در بسیاری از این درس ها مثل تاریخ اسلام ، معارف اسلامی و سوره های متعددی از

تفسیر قرآن جزو ه هایش موجود است . روزهایی را که در حوزه هستم در درس فقه آیت الله حاج شیخ

میرزا جواد تبریزی شرکت می کند و ایشان مشغول تکمیل جزوه های گذشته و بحث هائی در نهج البلاغه

هستند .

فعالیتها: • اصول فقه • تبلیغ • قضاوت، حقوق، علوم سیاسی • محقق

وانشان (ابیانه) دیگر

 

با تشکر از مسئولین محترم سایتآخاله، که در خصوص روستای زیبای وانشان

در سایت وزین خود مطالب زیر را مرقوم فرمودند.

از وانشان ابیانه ای دیگر بسازیم

  

 

اینجا ابیانه

 

  روستائی کوچک در دل کویر مرکزی ایران به نام ( ابیانه )   از این روستای افسانه ای دو بار دیدن کرده ام  این روستا چندان تفاوتی با روستاهای دیگر ندارد  اما با تلاش  مردمش نسبت به معرفی فرهنگشان به دیگران ، آن را به یک افسانه تبدیل و به یک مرکز گردشگری بزرگ در آورده اند ، در ایام تعطیلات  ازدحام گردشگران به قدری است که تردد با پای پیاده نیز در آن به سختی صورت می گیرد   و برای اهالی نیز  مشکل آفرین شده است  . لهجه و نوع پوشش  و معماری قدیمی و مکانهای تاریخی  این روستا ست که این همه مشتاق  دیدار دارد .

جاذبه های  این روستای زیبا در شهر ما نیز وجود دارد .

روستای وانشاندر چند کیلومتری گلپایگان  نمادی از این  فرهنگ است که شباهتهای زیادی با ابیانه دارد ، کوچه های تنگ وپیچ در پیچ ، قلعه تاریخی ، بقعه متبرکه امامزاده ابوالفتوح ، گویش محلی ، و نوع پوشیدن لباس بعضی از اهالی این روستا را می توان با ابیانه مقایسه کرد که البته ویژه گی های خاصی  در وانشان وجود دارد . علاوه بر این تشابهات ، مهمترین برتری وانشان بر آن روستا ، دسترسی آسان گردشگران است . چرا که ابیانه در یک کوره راه بن بست قرار دارد اما وانشان درمسیر یک جاده پر رفت و آمد که منطقه مرکزی ایران را به جنوب و جنوب غرب متصل میکند واقع شده است . آب و هوای لطیف و کوهستانی و قرار گرفتن بین دو شهر زیبای گلپایگان و خوانسار از امتیازات بالفعل وانشان است 

 اینجا ابیانه

اخیرا حرکتی  مثبت و با همت ساکنین و مسئولین بنیاد مسکن استان و شهرستان در اجرای طرح های عمرانی با سبک معماری سنتی  و البته در حال حاضر سنگ فرش نمودن معابر و مکانهای دیدنی این روستا آغاز شده است . آنچه فعلا به چشم نمی آید کاستی هایی است که پس از پایان اجرای طرح آه از نهاد مجریان بلند خواهد شد . عدم مدیریت در اجرا به خوبی مشهود است که قبل از اجرای آن به آسانی امکان رفع آن وجود دارد در تصاویری که از طرح برداشتم  به خوبی این ناهمگونی ها مشهود است .

اینجا وانشان

 وجود تیرهای شبکه برق و مخابرات در معابر یکی از زشتی های این روستاست که به آسانی امکان زمینی کردن آن قبل از اجرا امکانپذیر است . مخفی کردن نهر آب زیبای وسط روستا که از داخل امامزاده عبور میکند بی سلیقه گی  ناظر و طراح این پروژه را نمایان میکند . چرا که امکان ایجاد آب نمای زیبا از این نهر کوچک ، منظره ای دلپذیر مفرح به مرکزیت روستا خواهد داد . ایجاد دیواره سنگی با ارتفاع کم در کناره های دیوارهای گلی و چینه ای  از جاری شدن گل و لای در فصل بارندگی بر روی سنگ فرشها جلوگیری خواهد کرد . اندود کردن دیوارها با کاه و خاک زرد رنگی که در منطقه وجود دارد قبل از اجرای طرح یکنواختی خاصی را به دنبال خواهد آورد  . وجود معماری جدید در میدان مرکزی روستا با شبکه های آهنی زشتی  آنرا چند برابر کرده است .

اینجا وانشان

 این معماری را میتوانست با زدن تاقهای هلالی و با دربهای شیشه ای هم ارزانتر و هم با استحکام بیشتر ایجاد نمود که متاسفانه  نظارتی بر آن صورت نگرفته که البته امکان ایجاد این تاقها در جلوی دربهای آهنی امکانپذیر  است  امیدواریم  روستاییان عزیز وانشانی تا دیر نشده  نسبت به رفع آنها بکوشند . و ایرادات فاحش را به مجریان بصورت کتبی گوشزد نمایند چرا که در غیر اینصورت  توقعی برای رسیدن به یک روستای گردشگری دور از انتظار خواهد بود . سایت آخاله افتخار اطلاع رسانی  و معرفی این روستا را برای خود محفوظ میدارد

اینجا وانشان

 

منبع سایتآخاله

 

- مرحوم حاج شیخ محمد کاظم مشایخی

 

ارسالی توسط آقای معین مشایخی

مختصری از زندگینامه عالم  ربانی مرحوم

((حجه الاسلام  والمسلمین جناب آقای حاج شیخ محمد کاظم  مشایخی))

مرحوم حجه الاسلام  و المسلمین جناب آقای حاج شیخ محمد کاظم مشایخی فرزند مرحوم

 حجه الاسلام  آشیخ عباسعلی  مشایخی در سال1278 هجری شمسی درروستای وانشان از توابع

شهرستان گلپایگان درخانواده ای روحانی چشم به جهان گشود. دوران طفولیت خود را در روستای

وانشان وبا فراگیری علوم قرآنی نزد آقا سید عباس که مردی متقی و زاهد بود شروع نمود و سپس

تحصیلات حوزه ی خود را ابتدا درحوزه ی علمیه گلپایگان وگوگد باتحمل سختی ها ومشقات فراوان

ازجمله طی نمودن مسافت بیش از ده کیلومتری بین گلپایگان  و وانشان به طور پیاده در محضر اساتیدی

چون آقا سیدمحمدعلی وحاج شیخ فقیهی تلمذ نمود وپس ازگذراندن دروس مقدماتی جهت تکمیل

تحصیلات به شهرستان اصفهان عزیمت ودرحوزه ی علمیه ((جده بزرگ))واقع در بازاراصفهان مدت 5 سال

ازمحضر اساتید بزرگ آن حوزه کسب فیض نمودند باتوجه به اینکه این دوران همزمان با حکومت استبدادی

وضد مذهبی رضاخان بود وحوزه های علمیه و روحانیون تحت شدیدترین فشارها بودند وبه هر بهانه ای

ازجمله با انجام امتحانات متعدد و پی درپی ازطرف اداره فرهنگ آن زمان نسبت به خلع لباس  روحانیون

سعی دربه حداقل رساندن افراد ملبس به لباس روحانیت داشتند با سعی و تلاش فراوان درفراگیری 

علوم اسلام همه امتحانات راباموفقیت پشت سرگذاشتند درآن زمان فشارو خفقان رضاخانی به اوج

رسیده و درنهایت منجر به تعطیلی حوزه علمیه اصفهان و پراکنده نمودن طلاب  وجذب اکثر آنان درادارات و

دوائردولتی آن زمان گردید. لیکن ایشان علی رغم تمامی مشکلات و محرومیتها واهانتها وهمچنین وجود

تنگناهای شدید مادی واقتصادی باتوجه به علاقه خود وتوصیه اساتید ازقبول استخدام امتناع وهمچنان

درکسوت مقدس روحانیت باقی می ماندند وجهت ادامه تحصیلات وگذرانیدن دروس خارج فقه به حوزه

علمیه قم مشرف شده  وازمحضر بزرگانی چون آیات عظام حائری یزدی-بروجردی-امام خمینی-

خوانساری-گلپایگانی-اراکی وسایر علماء بزرگ (رضوان الله علیهم) کسب فیض نموده اند.ایشان

درمدرسه  فیضیه قم افتخار همسایگی  باحجره امام خمینی (ره) را داشتند و ازجلسات درس اخلاق

امام راحل استفاده می نمودند. ایشان دوران جوانی امام (که در آن زمان به حاج آقا روح الله معروف بودند)

را روحانی رشید و خوش سیما با چهره ای جذاب وبا ابهت  وعرفانی وصف می نمود ودرس اخلاق امام را

که باحضور طلاب و گروه های کثیر مردم تشکیل می گردید جلسه ای فوق العاده  همراه  باضجه وگریه 

وزاری حاضران توصیف می کرد ایشان با کسب مدارج علمی ازسوی متجاوز از ده نفرمراجع عظام تقلید

نجف وقم نظیر آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی- حائری یزدی- صدرالدین صدر- گلپایگانی- مرعشی

نجفی- خوانساری- اراکی- صافی وتعداد دیگری ازمراجع به عنوان نماینده آنان اجازه تصرف درامورحسبیه

وشرعیه دارا بودند متعاقبا با اصرار و پافشاری پدربزرگوارش آشیخ عباسعلی مشایخی جهت ترویج احکام

وهدایت مردم برحسب تکلیف شرعی به زادگاه  خود روستای وانشان مراجعت نموده وبااقامه نماز

جماعت وبیان  احکام وترویج  دین و حل مشکلات ورتق وفتق امور ومسائل اجتماعی مردم همت گماشت

ودرآن زمان که ظلم و جور رژیم ستمشاهی به اوج رسیده بود و با اجرای برنامه ها ی استعماری (انقلاب

به اصطلاح سفید) مشغول دین زدایی ازجامعه ایران بود ایشان درجلسات باعلما ومردم به افشاگری

وشناساندن خباثت رژیم طاغوت می پرداخت که به عنوان نمونه مخالفت ایشان بااجرای قانون تقسیم

اراضی ازآن جمله بودکه منجربه عکس العمل رژیم ومحاصره منزل مسکونی ایشان با حضور رئیس

سازمان امنیت اصفهان وافراد ژاندارمری ودادگستری وتفتیش وجست وجوی منزل وکتابخانه ایشان

وبازجویی ازافراد که با وی مراوده وارتباط  داشتند گردید که خوشبختانه موفق به یافتن رساله امام

خمینی ومدارک خاصی نمیگردند. دردوران اوج گیری انقلاب شکوهمند اسلامی به رهبری امام خمینی

(ره)درجلسات ومجامع ازنهضت اسلامی حمایت معنوی می نمود و در12بهمن سال1357 به شوق دیداربا

امام امت درفرودگاه مهرآباد حضوریافته وسپس به ملاقات امام در مدرسه علوی رفتند.ایشان بیش از60

سال ازعمربابرکت خود را در روستای وانشان به ارشاد وهدایت مردم مشغول بوده این مرحوم علاقه

وارادت فوق العاده زیادی به ائمه اطهارداشتند و درایام عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با شنیدن

مرثیه های عزاداری با صدای بلند گریه می نمود به طوری  که  شانه های ایشان بی اختیار تکان

 می خورد.ایشان در12مهر ماه سال1379 هجری شمسی درسن 101سالگی وپس از تحمل بیش از 3

سال دوران بیماری دارفانی راوداع نمودند.

آرامگاه ایشان درمحل امامزاده شاهزاده ابوالفتوح  وانشان  درجوار آرامگاه پدرش حاج شیخ عباسعلی  و

پدربزرگ  خود حاج  شیخ  حسینعلی  قراردارد.

روحش شاد

     

     

     

    

   

   

   

   

اشعار شاعران وانشان

 اشعار هم ولایتی عزیز آقای محمدعلی مشایخی (نافذ)

آقایمحمدعلیمشایخی(نافذ)، متولد 1338 در روستای وانشان گلپایگان، مهندس برق (الکترونیک) است که ذوق و قریحه لطیف او را به وادی شعر نیز کشانده است و گاهگاهی در این عرصه در قالبهای گوناگون، طبع آزمایی می کند.

«آرزوی پرواز»

خواهم کزین سراچه ی فانی سفــر کنم................از رنگ و بوی و عشوه و نازش حذر کنم

طرفی چو بر نبستــه دلم زین جهان دون.................خواهم به گوشــه ای روم و ناله سر کنم

من ماهی شنــــــاگر تالاب چون شوم؟..................آنجا که غوک هــرزه خزد کی مقر کنم؟

مرغابی نشـــسته به مرداب چون شوم؟................این برکه را رها و سفــــر زی قمر کنم

شامی است این جهان و مرا میـل و آرزو،................پرواز تا دریچــــه ی صبح و سحر کنم

کو هم پیاله ای که مرا همــــرهی کند؟..................بگذار تا به میــــــکده یاران خبر کنم

ای خشک جان! که غرق تمنّـای این تری.................چون گویمت ز عشق، سخن بی ثمر کنم

تن زورقی گِلیــــن و گُلی سرنشیـن آن...................در بحــــر بی کـرانه سفر یا خطر کنم؟

دنیا! به نزد من تو چه بد غمزه می کنی!..................ای یار بی وفا! به تو از بد، بتــــــر کنم

دلبستگیّ و عاشقی و شور و اشتیــــاق.................بر آنکه کرد جلوه به طور و شجــر کنم

عالی است باری و دانی است این جهــان.................خامی است دل به فـــانی، باقی نظر کنم

من از قنوت رب و خیــــالی ز کام دهر،.....................در دل امیـد و یأس بسی مستقــــر کنم

صهبای عشق در قدح جان چه دلرباست!..................جان را به نیم رطلی از آن مفتخـــر کنم

«نافذ» که بود چون گل خندان، چه شد که گفت:...........خواهم کزین سراچه ی فانی سفــر کنم؟!


محمّد علی مشایخی (نافذ)- پاییز 1362 هجری شمسی، خوابگاه دانشگاه صنعتی اصفهان

«عشق تو و آلیچ؟»

«عشق تو و آلیچ؟»

درد دِلـِــــم بی تو دوا نَدگنو...............حاجت این خِسّـــه رِوا نَدگنو

حــقّ تو و مون جـی اِدا نَدگنو...............نَدگنو بی تو به خُــــدا نَدگنو

گیرُم که حرف دِلِما هیچ کِرون

عشق تو را با چیشی آلیچ کِرون

داجِند که پیل و پَله و زَر خُوشو...............داجِنــد کِیِ عالی و مُسَّر خُوشو

داجِنــده که یار صنم بر خُوشو...............مُون داجونی دِل با یَه دِلبر خُوشو

گیرُم که حرف دِلِما هیچ کِرون

عشق تو را با چیشی آلیچ کِرون

اون که بِه کِژوا تی و گُل یِکیو؟...............پوشِن اعیــــانی و جُل یِکیو ؟

کُندولِه ی علم و فَتُـــل یِکیو ؟...............عَجـــوزِه و یار سُوگل یِکیو ؟

گیرُم که حرف دِلِما هیچ کِرون

عشق تو را با چیشی آلیچ کِرون

یَه دل داجو بَرِ دِلِمـا کِل کِرون............... یَه دل داجو دِروازه ژا وِل کِرون

یَه دل داجو ویدرا حاصل کِرون............... یَه دل داجو ندگنو دل دِل کِرون

گیرُم که حرف دِلِما هیچ کِرون

عشق تو را با چیشی آلیچ کِرون


محمّد علی مشایخی (نافذ) – تیر ماه 1379

 

«زی بوره»
 

آسمـــون تیره و تارو، زی بوره.................نِفَســا گرت و غبارو، زی بوره

تو مِث افتـــــوه، امّا زیر ابــر..................دیـم ماهد استتــارو، زی بوره

تو همون اکسیره که طلات کره..................مس و روحی را که خوارو، زی بوره

تو همون حکیمــه که یگ نظرد.............دوا و چــاره ی کارو، زی بوره

مِردُمی کُ راستی کُ ری زمین؟..........آدمی در احتضـــارو، زی بوره

مین دنیا بیدرمین از ایرون زمین...........نابکار سُــــوار کارو، زی بوره

حــرم امن خدا، از ستم سعودیا............تا قیومت به فشــارو، زی بوره

نه فقط نائب نــــابد، بِـــــگوا................عالمی در انتظــــارو، زی بوره

از فِراقِد چیشی باجون؟ شی و رو.......دل «نافذ» بی قـرارو، زی بوره

محمّد علی مشایخی (نافذ) – تیر ماه 1382

«خُویّو»

هان ای بِرا چه جور بیداجونی، خویو ........... اِز قافِــــــله بَپـا کِه نَمونی، خویّو

خود زونـه که دِرَنگ نَدارو چَرخــِژ ........... اتّاجنُو به نعــــــش جِوونی، خویّو

خُو نَدبِرو که رازَن بیـــــدار بیدِرو ........... اِز شیش طِرف کِمین تو جونی خویّو

امرو ویرِد به کار خُچَد دِربُو تا صُباح .......... حِیـــرون نَبِه هالا چه کِرونی، خویّو

سوسیس و کالباس کِرنده و خُرتِدند .......... آشغــــال گوشت را پپرونی خویّو

«نافذ» به احتــرام مِث دال و داجو .......... ای هُم وِلایتی، وانشـــــونی خویّو

محمّد علی مشایخی (نافذ) – مهر ماه 1385

 

 

 

«وَیکَانَّ خُژو»
 

 

 

«بسم الله الرحمن الرحیم»
قال رسول ا... (ص) : افضلُ اَعمالِ امّتی انتظارُ الفَرَج

هَمَژ به چَم چَم یــارون، ویکان خژو.........................به خُــژ قِسَم بی قرارون، ویکان خژو

به هر غِریب که رَعنـا وُ در عَبا ماتون.......................لابد خُــژو دل حیرون! ، ویکان خژو

اشکام گایی دم مشکو، اِلّرزو گایی شونام..............گایی جی ابر بهـــارون، ویکان خژو

هوا پَسُو، مینِ این گیر و دار وانفسـا.....................اِز صبـر چـــاره ندارون، ویکان خژو

قَمر در اقربُو اوضاع، شی دومَن گستر....................وُ مون ستــاره تِشمارون، ویکان خژو

آره به نور ستــاره که وامدار خُورو........................را بیــــدبرند به دُورون، ویکان خژو

ولی اُفتــوِ خُــــدا پشت ابـر نَدمونو.........................پس از یکی دو سه تیفون، ویکان خژو

شاید جی شیّو اتون ناج، دم دم صاحبو..................خِب نَدوینون و بیـدارون، ویکان خژو

خدا کِرو بَدِرِزّو گه «نافذ»! اِز خُرواز..........................دو صـد پیـــاله بگیرون، ویکان خژو

ویکانَّ = مأخوذ از قرآن است. این کلمه در قرآن در داستان قارون دو بار بکار رفته است.
دُورون = دوران، کناه از مسایل زمانه . رابیدبرند به دورون؛ یعنی مسایل و مقتضیات زمان را درک می کنند.
بدرزّو = خورشید طلوع کند.
خُرواز = در وانشان، ساعات آبیاری از طلوع آفتاب و پیاله واحد زمان برای در اختیار داشتن آب قنات است. همچنین در این مصراع،
پیاله ایماء به پیاله ی می دارد.

 

 

محمّد علی مشایخی (نافذ) – آبان ماه 1385

 «گیده»

آدم اســــــتادِ گنو از گیده...............مُرشِــدِ رادِ گنو از گیده

تیــــله ی نـازه ی اِمرو رویی............شاخ شمشادِ گنو از گیده

سینه باید بُ مثِِ دشت وِسیع.........دشـت، آبادِ گنو از گیده

قول مولاوُ که دلهــــا ظرفِند*..........خیر، بنــیادِ گنو از گیده

***
ننه ! انگـــــیرِ گِل آلود رَزَه...............بَر قِلمـــدادِ گنو از گیده

مثِّ آغیـــــده پِتَن تا ثُلثان...............وِچــه ارشادِ گنو از گیده

کَفا آچّینو، یه کم تنقـــل بار.............شـیره ایجادِ گنو از گیده

دلِ پُر میــر پُر آشوب شما.............آقبت شــادِ گنو از گیده

صبر کِه صبر دُرُست تِیـاری..............گوسالد گادِ گنو از گیده


***
ننه! سِـــلّار گنن گیده ژگو..............بُرج، میــلادِ گنو از گیده

زونه «ذالنّون» به دل ماهی شه........بَعــدژ آزادِ گنو از گیده

ایــژدپی بی اِگِه کوتیــر نِیِه.............کو جی اوتادِ گنو از گیده

یا مَحَد حیـدر و دیگا بی گه..............را به را یـادِ گنو از گیده

مِرد، مین معــرکه ها نلِّخچو............جخت، امدادِ گنو از گیده

***
ننه جون! نَرم بَکِش با مِردُم...............صِید، صِـیّادِ گنو از گیده

نون بَرِسنه ننه! لقمــه بِقمِو.............کما عــازّادِ گنو از گیده

نَداجون بَخچِ ثَبابژ، که همون..............کِــلِ کارادِ گنو از گیده

اثر میــرو که صد پُش غیرََه............... وی ز ایـلادِ گنو از گیده


***
اون که با کِبر خُژ از را بَرشِه...............خوار ور پـادِ گنو از گیده

اون سَکَم کِفتِه ی خِنّاث، سرِژ...........خـالی از وادِ گنو از گیده

عَوضِژ خضر ولایت، حیــــدر...............یـــار و مولادِ گنو از گیده

«نافذ» این گیده وُ تِمثیل گناو.............کو و فرهــادِ گنو از گیده

*= " انّ القلوبَ اوعیه وَ خیرُها اوعاها " به درستی که دلها ظرف هایی هستند و بهترین آنها پرگنجایش ترین آنهاست . مولا علی (ع) خطاب به مالک اشتر

محمّد علی مشایخی (نافذ) – مهر ماه 1387

 

 

 

هر کی که خدا را باور نکرو امرو ژا از ازه ویتر نکرو

به یاقای نرسو از مون واتن بیخودی اینور و اونور نکرو

محمد علی مشایخی (نافذ) پنجشنبه 17 اردیبهشت1388

 

 

 «گل باجمین، گل بشنمین»

«بسم الله الرحمن الرحیم»

قال رسول الله (ص): « اَفضَلُ اَعمالِ امّتی اِنتظارُ الفَرَج »


بیــگه تا گُل باجمین، گُل بشنمین .... ای بِـــــرا تا سر بَگرنِه، بِشتمین


فرخـــی نو نادارمین یا پیــل دار .... صــولتی خِب دارمین یا یِشتمین


بیـــگه وابیزمین خومونا، خالِّــکه .... سنگ نیمین، آخِرین حد خِشتمن


قَدّ کِشمین از وِشَنـــــــد مَعنِوی .... دیم نیمین، پنبـــــه زار وِشتمین


طــاق تا شوم تا کی و اُو گُل گُله؟ .... طالب خُـــرواز و او مین رشنمین


حج محد میدی! یه کم تعجیل که .... کشتـــه ی تو مِرته ی واگِشتمین


بور به ایتالاد پی که بعــــد قُرص .... هرچی ویشتر، تشنه ی بارِشت امین


دشت بالامونا پر اشجـــــار کر .... دشت جیر را کم نگیرگه کِشتمین


«نافد!» آما چَم به رایمین چَم به را .... وانشـــــونی یا که از وادِشتمین


محمّد علی مشایخی (نافذ) – اردیبهشت ماه 1389

 

 

 

اشعار هم ولایتی عزیز آقای محمد مشایخی (سالار )

 

 

 

 ارسالی توسط آقای معین مشایخی

-----------------------

------------------------



-----------------------



------------------------



------------------------



------------------------

 

 

اشعار هم ولایتی عزیز آقای سید ابوالقاسم اطیابی

 

                         وانشان                          

  بنازم" وانشــــــان" و سرزمین "دشت بالا" را            هم آن دشت "پلق" ، "مرغان" و هم "پاتیر" زیبا را 

  هم آن کوه "محمدحیدر" و"دیگا"وکوه"تیــــــر"            هم آن "سنگـــازر" و آب زلال و بـــس گوارا را

  هوای بس لطیف وصاف وکوهستان زیبایـــــش          که صیـقل می دهد یکســـر تمام جان و دلها را

  صفای سرزمین "بوالفتــــــوح " و"سیـد کرار"             خوشا "دشت امیر" و " لمبی" و آن کوه "دیگا" را

  بهــــارش پرگل و دشتش پرا زاشجـــار گوناگون          خدایـش حفظ فرماید مراین دشت مصفـــا را

  "اگرآن ترک شـــــیرازی بدسـت آرد دل ما را "            " به خال هندویــش بخشـم سمـــرقند و بخارارا"

  چه خوش بودآن "صفا"وشوروسرمستی بگذشته       خدایـــــش باز گــــــــــردانـاد آن د وران والا را

 

                      

روند تولید سریال مولانا

 

روند تولید سریال «جلال الدین» هم محرمانه شد

 

شهر بلخ در مجموعه تلویزیونی ˝مولانا˝ بازسازی شد

 

معرفی وانشان در روزنامه همشهری

معرفی وانشان واین وبلاگ،در روزنامه همشهری پنجشنبه مورخ ۲۶/۵/۹۱

 

 

انکار هویت و زبان مادری

 

 

مادر عزیز است وزبان مادریپاره ای از بودن مادر است.

 

یکی از متفکران  چه زیبا گفته است:

«پشت کردن به زبان مادری کمتر از پشت کردن به مادر نیست».

این مطلب نه گِله است نه انتقاد و نه ... ، فقط درد و دل است.

درد و دل درباره هویت و زبان  وانشونی،زبانی که از وقتی به دنیا می آییم تا لحظه ای که این دنیا را به

درود می گوییم، در گوشمان زمزمه می شود.

اینکه زبان رسمی کشور فارسی است و کودک مان باید بتواند به فارسی صحبت کند  قبول ، ولیچرا

 از همان بدو تولد باید این زبان را یاد بگیرد. چرا نباید ابتدا بتواند به زبان اجداد  خودش صحبت کند،

بسیار هم ولایتی هستند که با اینکه پدر و مادرشان وانشانی هستند ولی نمی توانند به زبان وانشونی

صحبت کنند. آیا این برای ما ناگوار نیست که نتوانیم به زبان مادریمان صحبت کنیم.

زبان مادری همزاد بشر است. در این زبان زلالی صدای مادر، مهر مادری، آرزوها و رویاها، عشق ها و تلخ

کامی های روزگار در هم گره خورده است.

زبان مادری گذشتگانمان ، یادگار لالایی و گهواره جنبانی و قصه گویی های بلند نیمه شب مادر است.

یادآور کودکی، یادآور روزهای رفته، روزهای فراموش ناشدنی لبخند پر مهر مادر.

غربت هویت و زبان  وانشونی در شهرهای بزرگ رنجی روح آزار است تا آنجا که از هویت وانشانی بودن و

تکلم با آن زبان  خجالت بکشیم ولی این راباید بدانیم که زبان وانشانی بخشی از هویت ماست.
 
 انکار زبان مادری پنهان نمودن بخشی از هستی انسان است و این کتمان خویش و هویت خود باعث
 
بروز نوعی بحران هویت، تضاد و تعارض درونی در وجود فرد و جامعه خواهد شد.
 
 انکار و گریز از زبان و زادگاه خود همچون نشستن بر قایق سرگردان در دریایی توفانی است که بی
 
هیچ هدفی از ساحل فاصله می گیرد. بنابر این سرمنزل نهایی هویت وانشان در این دریای توفانی به

کجا ختم خواهد شد؟
 
متاسفانه زبان و هویت وانشونی را کم کم، داریم فراموش می کنیم و امروزه کمتر کسی در شهرهای
 
بزرگ پیدا می‌شود که به کودک خود زبان وانشونی یاد بدهد و همچنین کسر شآن خود می داند که

بگویدزادگاهمکجاست !!!!
 

در پایان این جمله را می توان گفت:

 

آم وانشونی اِگه به یاقایی ِبرسای

یادِت وانَشو

اِز کاچهَ شُروت کَر تو.

 ۸/۶/۸۹

مشکلات کشاورزان و باغداران

 روستای وانشان به دلیل داشتن  آب و هوای معتدل کوهستانی در بهار و تابستان و  همچنین موقعیت

جغرافیایی  عالی و طبیعت بکر، و جدیداً نیز سریال مولانا ، این روزها، میزبان  مسافرین محترم می باشد، 

در چند روز  گذشته نیز،به دلیل هوای بسیار خوب و سرسبزی وانشان، این روستا با ورود گردشگران از

شهرهای اطراف مواجه و با  استقبال فراوان  آنان  رو برو شده است.

با  ورود گردشگران به  روستا ،مشکلاتی برای کشاورزان و باغداران پدید آمده که این باغات برای آنان جنبه

درآمدی  و اقتصادی دارند نهتفریحی.

 

 

  اما با بی برنامگی مسئولان در ساماندهی گردشگران و عدم ایجاد مکان های تفریحی و گردشگری

  در روستا باعث شده تا هم کشاورزان و هم گردشگراناحساس  آرامش و  راحتی نداشته باشند 

  به گونه ای که باغدارن نگران از آسیب رسیدن به محصولاتشان توسط  گردشگران می باشند و

  همچنین گردشگران نگران نبود امکانات برای تفریح بی دغدغه و آرام .

  وانشان با وجود موقعیت جغرافیایی عالی و طبیعت بکر متاسفانه از لحاظ گردشگری بسیار ضعیف است

این روستا با وجود گردشگران زیاد  اماکن گردشگری ندارد و فقط باغات روستا مکانی شده برای  گلیم

انداختن و نشستن  روی زمینهای مردم .  این دلایل  نابه سامانی را در کجا باید جستجو کرد؟

با توجه به اینکه وانشان بعنوان روستای زیارتی و سیاحتی شناخته شده است ،انتظار می رود 

 دهیار محترم و  همچنین اعضای محترم شورای اسلامی وانشان،در خصوص میزبانی شایسته

 از گردشگران عزیز وهمچنین جلوگیری از ضرر و زیان رسیدن به باغات هم ولایتی ها، (حداقل با نصب

تابلو های مقرراتی) اقدام عاجلی انجام دهند.

 

صندوق قرض الحسنه وانشان

 

مَّن ذَا الَّذِى یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْسُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ

کیست که خدا را قرض‏الحسنه دهد تا خدا بر او به چندین برابر بیفزاید؟ و خداست که مى‏گیرد

و مى‏دهد، و همه به سوى او باز گردانده مى‏شوید

 

 قرض‏الحسنه از مسائل مهم اقتصادی – اسلامی است که دین اسلام برای آن اهمیت فراوان، متاهل

است هدف از قرض‏الحسنه نوع دوستی مبتنی بر ایمان با هدف تقرب به خدا بدون هیچ گونه سود 

جوئی، افزون طلبی است . آیات زیادی در قرآن و احادیث معصومین به این امر مهم تاکیددارد .وام دادناز

صدقه دادن ارزشمند تر است . چون حتما به دست نیازمند می‌رسد . و گداپروری در جامعه به وجود

نمی‌آید قرض دادن شرایطی برای قرص دهنده مثل، عدم منت، عدم آزار و اذیت، عدم ریا، اخلاص و... و

برای قرض گیرنده شرایطی مثل پرداخت به موقع، همراه با نیکی و ستایش را به همراه دارد. برای  قرض

می‌توان آثاری نظیر : رحمت الهی، مغفرت، اجر اخروی و بهشت، استجابت دعا، اصلاح اجتماع و  تالیف

قلوب را در نظر گرفت .

 صندوق قرض الحسنه وانشان به حکم قانون در سال ۱۳۵۸ با شماره ۶۸ تاسیس و به ثبت رسیده است،

مؤسسین این نهاد، افراد وارسته و معتقدی بوده و هستند که اجرای سنت اسلامی قرض الحسنه و 

پرداخت وام ضروری و بدون بهره به طبقه محروم و کم درآمد وانشان، هدف اصلی آنهاست و با قصد قربت و

با هدف، کوشش به رفع نیاز محرومین به تاسیس صندوق همت گماشته اند. و الحق در راه و هدف

مقدس خود قرین موفقیت بوده اند و با پرداخت قرض الحسنه عده زیادی را از وام هایی با بهره های  کلان

و سودهای سرسام آور نجات داده اند، ویرانه هایی را مرمت کرده اند، توانایی تشکیل خانواده به 

مسلمانی، بخشیده اند، درد و رنج مریضی را بهبودی داده اند، وامهای ضروری بدون بهره  به  ولایتی های

عزیز، پرداخت کرده اند و توان و توشه خود را قربه الی الله و مخلصانه بر طبق اخلاص نهاده اند تا از طریق

پرداخت قرض الحسنه از درماندگان دستگیری کنند.

 

 از همه همشهری ها  محترم تقاضا می شود به نیت اجر و ثواب اخروی به هر اندازه و 

 مبلغی در صندوق قرض الحسنه دو طفلان مسلم، حسابی را افتتاح تادر موارد مختلف و

 بسته به نیاز های هم ولایتی های محترم، به آنان  وام اعطا گردد.

(ضمناً به فرد افتتاح کننده نیز وام تعلق خواهد گرفت)

 

سخنی با مسئولین محترم  جهت بهبود  

و کارآئی بیشتر قرض الحسنه وانشان

 

1- آشنا بودن هیئت امناء و هیئت مدیره صندوق با فرهنگ قرض الحسنه :چنانچه کلیه رده   مدیریتی یک صندوق اعم از هیئت امناء ، هیئت مدیره و مدیر عامل  و رده های اجرایی با فرهنگ واقعی  قرض الحسنه آشنا باشند.

 تصمیماتی که در یک صندوق گرفته می شود کاملاً در جهت رشد فرهنگقرض الحسنه بوده و کمک  زیادی به اعتلای این فرهنگ می نماید

2- خوش نام بودن هیئت مدیره و هیئت امناء صندوق قرض الحسنه:یکی از مهمترین عواملی که افراد خیر و عموم جامعه را به سمت صندوقهای قرض الحسنه جذب می کند وجود افراد خوشنام و خوش سابقه در رده های مدیریتی این صندوقها می باشد .

3- انجام تبلیغات و اطلاع رسانی: باید بودجه ای ثابت برای امر تبلیغات و اطلاع رسانی از عملکرد خودشان در نظر گرفته و این امر مهم را در صندوق خود نهادینه نمایند.

۴- ارتباط مستمر با خیرین:باید فکر اساسی برای خیرین و متمکنین که توان مالی خوبی هم دارند نمود تا با ارتباط مستمر از سرمایه مالی و معنوی آنان جهت پیشبرد اهداف صندوق استفاده نمود. صندوق قرض الحسنه واسطه ای بین افراد متمکن و توانمند با نیازمندان می باشد.

وظیفه اصلی صندوقشناسایی افراد خیر و متمکن است زیرا نیازمندان خود راساً به صندوق مراجعه ونیازی به شناسایی آنان نیست اما کار اصلی شناسایی و ارتباط مستمر با خیرین بوده و چنانچه آنان باعملکرد صندوق آشنا  شوندو مطمئن باشند مبالغی که نزد صندوق پس نداز می نمایند دراختیار نیازمندانو اهل آن قرارمی گیرد نه تنها خود مشتاق شده بلکه یک مبلغ  بسیار خوب نیز برای جذب دیگر خیرین درصندوق می گردند .