«گل باجمین، گل بشنمین»
«بسم الله الرحمن الرحیم»
قال رسول الله (ص): « اَفضَلُ اَعمالِ امّتی اِنتظارُ الفَرَج »
«گل باجمین، گل بشنمین»
یــگه تا گُل باجمین، گُل بشنمین ای بِـــــرا تا سر بَگرنِه، بِشتمین
فرخـــی نو نادارمین یا پیــل دار صــولتی خِب دارمین یا یِشتمین
بیـــگه وابیزمین خومونا، خالِّــکه سنگ نیمین، آخِرین حد خِشتمن
قَدّ کِشمین از وِشَنـــــــد مَعنِوی دیم نیمین، پنبـــــه زار وِشتمین
طــاق تا شوم تا کی و اُو گُل گُله؟ طالب خُـــرواز و او مین رشنمین
حج محد میدی! یه کم تعجیل که کشتـــه ی تو مِرته ی واگِشتمین
بور به ایتالاد پی که بعــــد قُرص هرچی ویشتر،تشنه ی بارِشت امین
دشت بالامونا پر اشجـــــار کر دشت جیر را کم نگیرگه کِشتمین
«نافد!» آما چَم به رایمین چَم به را وانشـــــونی یا که از وادِشتمین
محمّد علی مشایخی (نافذ)–اردیبهشت ماه 1389
