ای دل غافل

 

وقتی انگ شهری بودن که بهت زده شد و توی دود و دَم و ترافیک مدتی را سر کردی،

 کم کم روستای  وانشان  هم تبدیل می شه به یک خاطره،  اگه فرصتی بشه و

 خانواده اجازه بدند ، تابستان به تابستان  راه بیفتی بری اونجا، تا ازهوای پاک

 و غذاهای سالمش بهره ای ببری ،و یا در نهایت با  زمزمه  شعر "خوشا

به حالت ای وانشانی" حسرت سادگی زندگی  آنها  را به یاد بیاری .

اما وقتی پا در روستای  وانشان می گذاری  که  هیچ شباهتی

 به رویایی  که از زندگی روستایی  دوران کودکی خود 

ساخته ای ندارد و این سوال تداعی می کند که

پس چرا اینجا اینطوری شده؟...